Dag 1: Maandag

Om 7 uur ‘s morgens vertrokken we van het Ladeuzeplein naar Weimar, allemaal nieuwsgierig naar wat er de komende dagen ging gebeuren. De busreis was erg lang, ongeveer 8 uur maar we hebben ons nog goed kunnen amuseren. Eenmaal aangekomen in Weimar werden we verdeeld in verschillende blokken. Emma over de slaapkamers: ‘ Wauw, zo modern! en drie kasten!!!’

Toen zijn we met de zeer vriendelijke begeleiders een spelletje gaan spelen om de andere Leuvense studenten wat beter te leren kennen. Marian zegt hierover: ‘ We gallopeerden als paarden in een wei en ontweken onze hindernissen. Rondom ons luidde het getokkel van onze collega paarden. En we moesten verschillende objecten nadoen: Mixers, wasmachines, James bond, Vomiting Kangoeroes,… In die laatste was ik erg goed.

Later in de avond moesten we met andere leerlingen praten over onze naam. Katrijn Rohaert: ‘ Eigenlijk hebben we bijna helemaal niet over onze namen gepraat maar gewoon leuke spelletjes gespeeld zoals billeklets,… Het was wel tof om de anderen een beetje te leren kennen.

Dag 2 Dinsdag

Om de anderen nog beter te leren kennen en om Weimar te exploreren gingen we in de voormiddag op een stadsrally. In groepjes van ongeveer 4 moesten we allemaal bepaalde plaatsen opzoeken en vraagjes oplossen. Sara : Het was echt gemaaaan alaise ket, echt een middagje boordevol plezier en ik begin de mensen ook al erg goed te kennen. Ook na de tocht, toen we onze ontdekkingen creatief op pinborden moesten voorstellen vond ik zalig.

In de namiddag zijn we een eerste bezoek aan Buchenwald gaan brengen. We werden in aparte groepen gesplitst en kregen een duitstalige gids toegewezen. Jasmijn : ‘ Het was erg interessant maar na bijna 2 uur konden velen hun ogen amper openhouden, onder andere Suzanne, Eveline, Lucas, Nico ( met de snottebel en open kwijlende mond…Bweik), Anne Desplenter en nog veel meer… ‘

Later zijn we nog wandelingen gaan maken maar we hebben ook vrije tijd gekregen.

Pieter hierover: ‘ Ja, ik zen met 8 wijven opstap gegaan en die kunne echt wel degoutant zijn. Maar ni zomaar degoutant eh, echt gewoon erover. Dat zou ge natuurlijk niet denken van wijven. Tis raar, maar waar. Ma we zijn dus same een ijske gaan eten. Dat was echt wel goe buite da Marian een bekke aant zage was:) Ma het zijn me wel stuk voor stuk zalige miekes zenne’

Dag 3 Woensdag

Met kleine oogjes reden alweer door de lugubere bossen richting concentratiekamp Buchenwald. Eenmaal we voor de kampdeur stonden waren die oogjes omgevormd tot grote witte structuren met middenin starende pikzwarte pupillen. Het werd menens: op identiek dezelfde plek staan waar duizenden sympathiekelingen hun leven kwijtspeelden is een akelig gevoel. Alweer werden we in groepen opgedeeld en toevertrouwd aan een gids en in het Duits natuurlijk , omdat Engels voor woesies is.

Een interview met ons boeferke, niemand anders dan pudding expert Kathleen Veugelen:

Wat is jou dan vooral bijgebleven van het Buchenwald bezoek?

De sfeer die er hing was vreemd en dan nog de frisse wind op het grote lege plein…Vooral de lijkenkamer liet een grote indruk achter, iedereen werd er stil van. Toch was het interessant om het kamp te zien, om de geschiedenis beter te begrijpen. Ik werd er een beetje depressief van , maar gelukkig was er later pudding voorzien. Kweetet, ik ben een beetje beschaamd maar ik heb de hele pot pudding opgegeten. Ge hebt vanilla en chocolade pudding, lopende of meer vaste chocolade pudding, vanilla pudding met sprinkelende banana sprenkels of gewoon banana pudding met sprenk…

En zo verliep de avond voor Kathleen, ze bleef maar doorratelen over pudding en dit en dat….

‘s Avonds kregen we als keuzeactiviteit 2 films aangeboden: Sophie Scholl en Rhythm is it. Ze waren allebei erg goed, maar je moest niet gaan hoor. Anderen konden naar Weimar gaan of naar de bar,….

Zo verliepen de eerste drie dagen in Weimar voor de SPC’ ers